بیکن می گوید :
افراد در جمع آوری اطلاعات سه گونه اند :
1-یا عنکبوت صفتند:(فیلسوفان در این دسته اند)
2-یا مورچه صفتند:(پُر خوانها در این دسته اند)
3-یا زنبور صفتند :زنبور دو کار می کند .از یک طرف گرد آوری می کند و از
سوی دیگر آنچه را فراهم کرده در کارخانه وجودش می پروراند و عسل تولید میکند .
اگر آدمی تنها خام و گیرنده باشد و اجازه ورود هر چیزی به دروازه های ذهنش بدهد البته جز حیرت
و سردر گمی چیزی عاید او نمی شود .چنین آدمی پخته تر نمی شود . از آن طرف ،اگر دریچه ها را
به روی خود ببندیم و زندانی وجود خویش گردیم وهیچ رابطه ومبادله ای بامحیط بیرون نداشته باشیم
.آن هم بیفایده است .
باید " زنبور " صفت بود ؛ از عطر و شهد گلها تغذیه کرد آن هم به مقدار و اندازه و سپس عسل
تولید کرد .
هرکس باید حدِّ خویش را بداند.کسی که ظرفیت زیادی دارد ،می تواند اقوال زیادی را بشنود ،هضم کند
و رو دل نشود .ما در عین دعوت به خوردن ،دعوت به پر خوری هم نمی کنیم.
این که "اینشتاین "می گفت: مطالعه زیاد عقل را فاسد می کند ،سخن درستی است .
فکر نکنید آدم های عالم و فکور کسانی هستند که بیشتر می خوانند .اتفاقا عکس آن است .کمتر می
خوانند و بیشتر فکر می کنند.. از همان اندکی که بر گرفته اند ؛بیشترین استفاده را می کنند .
انسان حافظه محض نیست ،" عاقله" هم هست. ص78
کتاب : آیین شهریاری و دینداری -چاپ 4-دکتر عبدالکریم سروش