عاشقت میمانم ای بهترین بهانه زنده بودنم

عاشقت میمانم ای بهترین بهانه زنده بودنم
من از میانِ تمامِ کتاب‌ها، آن ‌که شبیه تو بود را انتخاب کردم….
و از میان تمام صفحات، آن که بوی خوش دست‌های تو را داشت برگزیدم….
و از دل تمام صفحه‌ها، برگی ‌که به لطافت نگاه تو بود دیدم…
و از این برگ خطی‌ که طعم تو را داشت را چشیدم…
اینک دوستت دارم … دوستت دارم و دوستت دارم را پیوسته با خود تکرار‌ می‌‌کنم، که در تو خلاصه می‌شود…
ای عصاره همه شعرهای ناسروده! تو نیز لب به این تکرارِ رویا گونه باز کن! تا خدا به گل‌‌های رازقی باغچه‌اش بگوید که طراوت و عطرافشانی را از تو بیاموزند!
کلماتی را که برایت می‌نویسم با تمام وجود لمس کن!
تا بخوانی و بدانی که چقدر جایت خالیست… تا بدانی نبودنت چقدر اذیتم می‌کند…
نوشته‌هایی را لمس کن که عریان است و لمس نشدنی، که از قلبم بر قلم و کاغذ می‌چکد….
لمس کن گونه‌هایم را که خیس اشک است و پر از شیار… لمس کن لحظه‌هایم را…
تویی که می‌دانی من چطور عاشقت هستم? لمس کن این با تو نبودن ها را، لمس کن…
همیشه دوستت دارم ، عاشقت می‌مانم ای بهترین بهانه زنده بودنم شبنم جان

عاشقت میمانم ای بهترین بهانه زنده بودنم

عاشقت میمانم ای بهترین بهانه زنده بودنم
من از میانِ تمامِ کتاب‌ها، آن ‌که شبیه تو بود را انتخاب کردم….
و از میان تمام صفحات، آن که بوی خوش دست‌های تو را داشت برگزیدم….
و از دل تمام صفحه‌ها، برگی ‌که به لطافت نگاه تو بود دیدم…
و از این برگ خطی‌ که طعم تو را داشت را چشیدم…
اینک دوستت دارم … دوستت دارم و دوستت دارم را پیوسته با خود تکرار‌ می‌‌کنم، که در تو خلاصه می‌شود…
ای عصاره همه شعرهای ناسروده! تو نیز لب به این تکرارِ رویا گونه باز کن! تا خدا به گل‌‌های رازقی باغچه‌اش بگوید که طراوت و عطرافشانی را از تو بیاموزند!
کلماتی را که برایت می‌نویسم با تمام وجود لمس کن!
تا بخوانی و بدانی که چقدر جایت خالیست… تا بدانی نبودنت چقدر اذیتم می‌کند…
نوشته‌هایی را لمس کن که عریان است و لمس نشدنی، که از قلبم بر قلم و کاغذ می‌چکد….
لمس کن گونه‌هایم را که خیس اشک است و پر از شیار… لمس کن لحظه‌هایم را…
تویی که می‌دانی من چطور عاشقت هستم? لمس کن این با تو نبودن ها را، لمس کن…
همیشه دوستت دارم ، عاشقت می‌مانم ای بهترین بهانه زنده بودنم شبنم جان

عاشقت میمانم ای بهترین بهانه زنده بودنم

عاشقت میمانم ای بهترین بهانه زنده بودنم
من از میانِ تمامِ کتاب‌ها، آن ‌که شبیه تو بود را انتخاب کردم….
و از میان تمام صفحات، آن که بوی خوش دست‌های تو را داشت برگزیدم….
و از دل تمام صفحه‌ها، برگی ‌که به لطافت نگاه تو بود دیدم…
و از این برگ خطی‌ که طعم تو را داشت را چشیدم…
اینک دوستت دارم … دوستت دارم و دوستت دارم را پیوسته با خود تکرار‌ می‌‌کنم، که در تو خلاصه می‌شود…
ای عصاره همه شعرهای ناسروده! تو نیز لب به این تکرارِ رویا گونه باز کن! تا خدا به گل‌‌های رازقی باغچه‌اش بگوید که طراوت و عطرافشانی را از تو بیاموزند!
کلماتی را که برایت می‌نویسم با تمام وجود لمس کن!
تا بخوانی و بدانی که چقدر جایت خالیست… تا بدانی نبودنت چقدر اذیتم می‌کند…
نوشته‌هایی را لمس کن که عریان است و لمس نشدنی، که از قلبم بر قلم و کاغذ می‌چکد….
لمس کن گونه‌هایم را که خیس اشک است و پر از شیار… لمس کن لحظه‌هایم را…
تویی که می‌دانی من چطور عاشقت هستم? لمس کن این با تو نبودن ها را، لمس کن…
همیشه دوستت دارم ، عاشقت می‌مانم ای بهترین بهانه زنده بودنم شبنم جان